آهسته باز از بغل پله ها گذشت
در فکر آش و سبزی بیمار خویش بود
اگـــــر رفتــــــم زدنیـــــــــای شما،دیـــــوانه ای کمتر
ور این کـاشانه ویـــران گشت،حسرت خانه ای کمتر
اگر مستی ببخشد ســـــــــاغر هستی،برافشانش
و گر هستی دهد،ای سرخوشــان! پیمانه ای کمتر
زیان و ســـود عالم چیست،از بـــود و نبــــــــــود ما؟
به دریــــــا،قطـــــره ای افزون،زخــرمن،دانه ای کمتر
تو شمع محفل افـــــروزیّ و من پــروانه ای مسکین
تو روشن باش،گــــــر من سوختـــم،پروانه ای کمتر
اگــــر پیمـــــانـه ام پر شد،زیـــانی نیست یـــاران را
به بزم بـــــــاده نوشان،گریه ی مستـــــانه ای کمتر
حقیقت در نوای توست و در مینــــای می ،ساقی!
حدیث واعظـان گـــــر نشنوی،افســـــــــانه ای کمتر
چــــو کـــاری غیر بت ســـــــازی ز زاهد بر نمی آید،
عبـــــــادت خانه ای گـــر بسته شد،بتخانه ای کمتر
جــــــزای خیـــــــــر بـــــادت! در علاج من تغــافل کن
در این ویـــرانه،ای عقــل آشنـــــــــا! دیوانه ای کمتر
روزی سقراط ، حکیم معروف یونانی مردی را دید که خیلی ناراحت .....
ادامه مطلب ...